Bazı kelimeler sadece birer sözcük değildir; bir kapıdır, bir sığınaktır, bir hayalin ta kendisidir. Ve o kelimeleri çocuklar için yazmak… İşte bu, sadece yazarlık değil, aynı zamanda bir sorumluluk, bir umut taşıyıcılığıdır.

Çocuklar dünyayı ilk kez tanırken okudukları her satırla kendilerine bir pencere açarlar. Bu pencere kimi zaman rengârenk bir ormana, kimi zaman kendi iç dünyalarındaki bir korkuya, kimi zamansa hayalini kurdukları geleceğe açılır. İşte bu yüzden çocuklara yazmak; sadece hikâyeler anlatmak değil, onların ellerine birer anahtar vermek gibidir. O anahtarlarla kendilerini, başkalarını ve hayatı anlamaya çalışırlar.

Ben çocuklar için yazarken hep şunu düşünürüm: Bu kitap, bir çocuğun yalnızlıkla başa çıkmasına yardımcı olabilir mi? Bir çocuğun “Ben de böyle hissediyorum,” demesini sağlayabilir mi? Ya da sadece gülümseyip kendini biraz daha güvende hissetmesine vesile olabilir mi? Çünkü çocukluk, en çok da anlaşılmayı ister. Ve yazmak, çocuklarla aramızda kurduğumuz görünmez bir köprüdür.

Dünya büyüklere göre tasarlanmış olabilir ama çocuklar o dünyanın en dürüst, en açık yürekli sakinleri. Onlara yazarken süslü cümlelere değil, gerçek duygulara ihtiyaçları var. Onların diliyle, onların hayal gücüyle buluşmak demek; bazen bir kurbağanın kral olması, bazen de görünmez bir dostun bir çocuğun en büyük sırdaşı olması demek.

Çocuklara yazmak; bir tohum ekmek gibidir. Belki o an fark etmezsiniz ama yıllar sonra o çocuk bir yetişkin olduğunda, onun içinde çiçek açan bir düşün, bir değerin, bir duygunun sizin satırlarınızdan doğduğunu öğrenirsiniz. İşte bu yüzden, yazdığım her kelimenin bir anlamı, bir izi olmasını isterim.

Çocuklar için yazmak; dünyayı daha iyi bir yer hâline getirmenin en sessiz ama en güçlü yollarından biri. Onlara cesareti, sevgiyi, dürüstlüğü, umudu fısıldamak. Ve belki de en önemlisi; onlara, yalnız olmadıklarını hissettirebilmek.

Çünkü her çocuk, içinde kocaman bir dünya taşır. O dünyayı anlamaya çalışmak, o dünyaya dokunmak… İşte yazmanın en güzel hâli de tam olarak burada başlar.

“Siz çocukken hangi kitap sizi büyüledi?”